„Rodzina i pan domu,odbywający wyimaginowany spacer na Kopiec Kościuszki, dwie córki- pensjonarki, dorosły syn, który uwodzi służącą i wreszce ona, nieugięta strażniczka rodzinnej moralności. Znamy ich dobrze, to Dulscy, bohaterowie sztuki „ Moralność pani Dulskiej” G. Zapolskiej. Postać tytułowej bohaterki weszła na trwałe do swiadomości, a słowo „ dulszczyzna” stało się najlapidarniejszym określeniem mieszczańskiej obłudy.”  Z tą właśnie propozycją przybyli do naszej szkoły niezwykli wykonawcy, aktorzy teatru „ Pomimo”, działającego przy Domu Dziennego Pobytu „ Senior”w Wyszkowie, którego kierowniem  jest pani Dorota Wojtkowska. „ Moralność pani Dulskiej” to spektakl, którego realizacją  (scenariusz i reżyseria) zajęła się pani Elżbieta Grażyna Święch. Dzięki jej pasji seniorzy mogli podzielić się doświadczeniem z młodym pokoleniem. Spektakl obejrzeli  uczniowie kl. II LOL, II LOE i III LOI. Niezwykły rezyser i równie niezwykłe kreacje aktorskie. W rolę głównej bohaterki  pani Anieli Dulskiej -kobiety o podwójnej moralności, wypowiadającej słowa : „na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział” (a.1. sc.9.)wcieliła się pani Teresa Tomaszuk. Partnerem scenicznym , całkowitym przeciwieństwem żony jest Felicjan Dulski, kreacją tej postaci cichej, biernej zajął się p. Tadeusz Gałązka, grający mimiką, słuchający i  wypowiadający, a właściwie wykrzykujący tylko jedno zdanie : „A niech was diabli!!!”. Dorastające córki państwa Dulskich:  Hesia ,replika matki, pełna temperamentu, silna, w tę postać wcieliła się pani Agnieszka Lubkowska  i Mela, spokojna, cicha, naiwna, a tę rolę zagrała p. Iwona Zimoń. Niższy urzędnik, a po godzinach lekkoduch, inteligentny, widzi obłudę, zakłamanie w domu, komentuje tę sytuację pan Krzysztof Chojnacki. Lokatorka wynajmująca mieszkanie w kamienicy państwa  Dulskich to pani Zuzanna Deluga. Przypominająca  Dulską, obłudną i bardziej cyniczną Juliasiewiczową doskonale zagrała pani Barbara Andrzejewska . Biedną Hankę, służąca w domu państwa Dulskich zagrała pani Zofia Lipska, pomagającą jej, matkę chrzestną Tadrachową wykreowała pani Zofia Skóra. Doskonała gra aktorska oglądających wprawiła w zachwyt. Była ona pełna życia, radości, co powodowało, że przedstawienie stawało się komiczne, wesołe. Duża jest  w tym zasługa pani Elżbiety Grażyny Święch , która  świetnie zaplanowała spektakl i już od pierwszych chwil „nabieraliśmy do każdej z postaci pewnych uczuć. Kpiliśmy z chciwości Dulskiej, denerwował nas lekceważący, wręcz dekadencki styl życia Zbyszka, całkiem odmienne charaktery obydwu córek, czy skrytość i małomówność pana Dulskiego”. Serdecznie dziękujemy pani kierownik Domu Dziennego Pobytu D. Wojtkowskiej, pani reżyser Elżbiecie Grażynie Święch, oraz aktorom za chęć dzielenia się doświadczeniem z młodym pokoleniem.

Elwira Sawicz- Bakuła