W dniu 3 listopada 2016 r. klasy II LOI, II LEA oraz I LOT  pod opieką polonistki A. Augustynik oraz wychowawców wyjechały do Teatru Wielkiego na niemalże premierowe przedstawienie operowe pt „Goplana” w reż. Janusza Wiśniewskiego.

„Goplana” Władysława Żeleńskiego  to opera w polskiej wersji językowej, przedstawiająca wydarzenia znane nam dobrze z „Balladyny”- lektury omawianej w gimnazjum. Mieliśmy okazję zobaczyć znane nam treści w nieco innej odsłonie, co było niewątpliwie bardzo ciekawym doświadczeniem.

Uważam, że libretto opery było zbyt przesycone niewyszukanymi rymami i powtórzeniami, przez co nużyło, a chwilami stawało się niezrozumiałe. Należy jednak przyznać, że sens utworu został zachowany i przez większość czasu z libretta można było dowiedzieć się o wydarzeniach rozgrywających się na scenie.

W spektaklu występowało wiele ukrytych, często niezrozumiałych dla odbiorców środków. Opowiadana historia jest nam znana, zadziwiają więc orszaki w finalnej scenie opery. Cel zebrania maszerujących  dzieci, Jezusa Chrystusa z krzyżem i osób z żarówkami zamiast głów w jednym miejscu ciężko jest zrozumieć. Udziwnienie to bardzo przedłuża scenę finałową, przez co zaczyna  ona nudzić.

Po obejrzeniu „Goplany” byłam pod wielkim wrażeniem talentów wokalnych aktorów, którzy mimo banalnego występu orkiestry ratowali przedstawienie. Szczególnie wspaniale wystąpili WIoletta Chodowicz oraz Rafał Bartmiński, czyli Balladyna i Grabiec, których głosy absolutnie mnie zachwyciły. Reszta obsady reprezentowała równie wysoki poziom (np. Małgorzata Walewska jako matka Balladyny).

Mimo że niektóre elementy przedstawienia wydają mi się niedopracowane, to muszę przyznać, że jako całość wypadło w moich oczach bardzo dobrze. Podoba mi się ta forma teatralna i doceniam ogromną pracę i zaangażowanie aktorów, które można było dostrzec podczas występu.

                                                                                                          Izabela Brzezińska